به گزارش فارس، احمدعلي راغب آهنگساز و نوازنده انقلابي در ۷۶ سالگي پس از تحمل سالها درد و رنج ناشي از بيماري سرطان ۱۸ آذرماه دار فاني را وداع گفت.
پس از كشتار هفده شهريور ۱۳۵۷ از سوي رژيم پهلوي، احمدعلي راغب نسبت به اين اتفاق، بي‌تفاوت نماند و همراه با برخي ديگر از هنرمندان سرشناس راديو و تلويزيون، از همكاري با مراكز هنري وابسته به رژيم پهلوي و عضويت در اركستر سازهاي ملي، استعفاء داد. ارتباط با برخي گروه‌هاي هنري غيررسمي و آشنايي با افرادي همچون حسين شمسايي، مجيد حداد عادل و حميد شاهنگيان، به زمينه‌اي براي فعاليت‌هاي انقلابي او تبديل شد.
همكاري در تهيه و توليد سرودهايي كه بنا بود در محصولات فرهنگي نيروهاي انقلابي (سخنراني‌ها و…) استفاده شده و به شيوه زيرزميني به دست مردم برسد؛ وظيفه اين گروه‌ها بود كه در مساجد و محافل مخفي، تشكيل شده بود.
سرودهايي همچون «معلم شهيد» (در رثاي علي شريعتي)، «بابا خون داد»، «خير مقدم»، «نغمه اتحاد» و … برخي از توليدات موسيقايي احمدعلي راغب در آن مقطع بود كه بعدها و پس از پيروزي انقلاب و از سرگيري فعاليت اركسترهاي موسيقي و فعاليت‌هاي هنري در راديو و تلويزيون، بازسازي شده و با تنظيم براي اركستر، اجرا شد.
راغب همزمان با آغاز جنگ ايران و عراق، ساخت سرودهايي پيرامون جنگ را آغاز كرد كه سرود «اين پيروزي خجسته باد» پيرامون فتح خرمشهر، «ظفر مبارك»، «جنگ، جنگ تا پيروزي»، «خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار»، و سرودهاي بسيار ديگري در زمرهٔ آن است.
تا به امروز و مطابق با آمار موجود در آرشيوهاي صداو سيما بالغ بر هزار و چهارصد قطعه موسيقي از او به ثبت رسيده‌است و او را در بين دوستان و همكاران به «مرد هزار آهنگ» مشهور كرده است.
احمدعلي راغب علي‌رغم دريافت كسوت بازنشستگي در سال ۱۳۶۷، در بين سالهاي ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۳ رياست مركز موسيقي سازمان صداوسيما را بر عهده داشت. پس از آن نيز تا سال ۱۳۸۲، مديريت توليد موسيقي مراكز و استان‌هاي سازمان صداوسيما را عهده دار بود. ضمناً عضو شوراي عالي موسيقي صداوسيما و شوراي عالي نظارت و ارزيابي شبكه‌هاي راديويي و تلويزيوني صداوسيما نيز بوده است.
