عصر ايران؛ مصطفي داننده- بازهم ايران شاهد يك زلزله بزرگ بود. رودبار، بم، هريس و ورزقان و حالا كرمانشاه. اين زلزله‌هاي بزرگ نشان مي‌دهد ايران سرزميني است كه زلزله را در آغوش گرفته است.
قطعا وقتي كشوري شاهد اين همه زمين لرزه است، مسئولان آنجا فكري به حال شهرهاي خود مي‌كنند. زلزله كه بياد خراب مي‌كند، جان مي‌گيرد و غم مي‌پراكند.پس بايد فكري كرد. بايد جلوي خرابي را گرفت و اجازه نداد مرگ بر سر شهر زلزله سايه بيفكند.
مي‌دانم داستان تكراري است. مانند اين مطلب بعد از زلزله رودبار، بم، هريس و ورزقان هم نوشته شده است اما چاره چيست اينقدر بايد نوشت، نوشت تا جنابان مسئولان فكري به حال زلزله كنند.
بعد از زمين لرزه همه دم از مقابله با زلزله مي‌زنند و مي‌گويند بايد فكري كرد. ايران در خط زلزله است. تا همه داغ هستند حرف مي‌زنند و وعده مي‌دهند. شهر كه آرام شد، كم كم همه فراموش مي‌كنند گويي نه خاني آمده و نه خاني رفته.
همه فراموش مي‌كنند تا زلزله بعدي. بايد باور كنيم بسياري از ساختمان‌هاي كشور چه در شهرهاي بزرگ و چه در شهرهاي كوچك، مقاومتي در برابر زلزله ندارند و با كوچك‌ترين لرزش‌ها، آسيب ميبينند چه برسد به زلزله 7 ريشتري.
تازه اين داستان شهرهاست. روستاها اوضاعي خراب‌تر دارند.زمين لرزه اراده كند روستاها با خاك يكسان مي‌شود.
قرار نيست كار سختي كنيم يا دست به معجزه ببريم. همه دنيا يك روش ساده براي مقابله با زلزله دارند و آنهم ساختن ساختمان‌هاي مقاوم در برابر زلزله و مقاوم سازي ساختمان‌هايي كه در برابر زلزله مقاوم نيستند.
اگر ساختمان‌ها در شهرهاي ايران مقاوم باشند، باور كنيد احتياج نيست بعد از اينچنين زلزله‌هايي شاهد فاجعه‌هايي مانند بم و كرمانشاه باشيم.
ژاپن نمونه بارز اين مسئله است. ژاپن شاهد زمين لرزه‌هاي شديدي است اما با ساختن ساختمان‌هاي ضد زلزله، توانسته‌اند ميزان خسارت‌هاي جاني و مالي خود را به كم‌ترين حد خود برسانند.
اين رفتار تنها مخصوص زلزله نيست. بعد از فاجعه پلاسكو، همه گفتند سريع بايد فكري به حال پاساژهاي قديمي تهران وديگر شهرهاي كشور كرد. هنوز همه دارند فكر مي‌كنند و اين پاساژها همچون گذشته مشغول كار هستند.
در مسابقات ورزشي به ويژه المپيك و مسابقات آسيايي، كميته‌هايي تشكيل مي‌شود كه علل ناكامي را بررسي كنند. آنها بررسي مي‌كنند اما در دوره‌هاي بعد بازهم به همان شكل سابق از مسابقات حذف مي‌شويم.
فكر مي‌كنم اين روزها هم دوباره همه مسئولان از فكر كردن سخن مي‌گويند و مي‌روند كه فكري به حال ساختمان‌هاي كشور كنند. آنها فكر مي‌كنند تا بارديگر ايران با حادثه‌اي روبرو شود تا آنها بازهم تصميم بگيرند براي حل مشكلات فكر كنند.
كاش مسئولان كشور در دوران پسا بحران اينقدر فكر نمي‌كردند و كمي عمل مي‌كردند.
