وزير امور خارجه ايران با اتشار مقاله‌اي در روزنامه تركيه «يني‌شفق» تركيه خواهان ايجاد "نهاد امنيتي مشترك" توسط كشورهاي منطقه شد.
به گزارش عصر ايران به نقل از خبرگزاري آناتولي محمدجواد ظريف وزير امور خارجه ايران طي مقاله اي در روزنامه «يني‌شفق» تركيه تحت عنوان "مسائل را در ميز مذاكره حل كنيم" اظهار داشت: "ايران آمادگي خود مبني بر تاسيس نهاد امنيتي مشترك براي خروج از دهليز تاريكي كه نيروي تمام كشورهاي منطقه را فرسوده مي كند را بارها از طرق مختلف بيان كرده است".
او هدف ايران از "پيشنهاد بازسازي منطقه" را "نه كنارگذاشتن تفاوت ديدگاه ها بلكه تامين منافع تمام كشورهاي منطقه" دانست و گفته است:
"بازسازي، جهت مقابله با تسلط كشورهاي قدرتمند بر ديگران است. امنيت مشترك ما و همسايگان آبي-خاكي مان بر اصولي چون حق حاكميت ملي و عدم دخالت در امور داخلي همديگر استوار است.
ايجاد نهاد مشترك امنيتي كنش هاي اعتمادزايي چون زيارت هاي متقابل هيات هاي نظامي، شفافيت در فعاليت و كاهش بودجه نظامي، را ايجاب مي كند".
ظريف رابطه دوستانه رژيم سابق ايران با اسرائيل و نقش محمدرضا پهلوي شاه در امضاي پيمان كمپ ديويد را برخلاف خواست اكثريت مردم كشورش ارزيابي كرده و آورده است:
"انقلاب ايران و رهبر آن به اين دليل كه مساله فلسطين را به عنوان آرمان خود برگزيده بودند هيچ گاه به سازش نينديشيده و آماده پرداخت هزينه آن نيز بوده اند.
جمهوري اسلامي ايران درد فلسطين را، همانند دردهاي سايرهمسايگان مسلمان و دوست، مساله خود و آزادي و امنيت آنها را بسان آزادي و امنيت خود مي داند".
وي حضور نيروهاي خارجي در منطقه را "مانعي براي برقراري صلح" دانسته و با يادآوري "تحريك صدام براي حمله به ايران و كويت و سپس ساقط كردن وي"، به "حمايت از القاعده و طالبان در افغانستان و حمله به اين كشور براي بيرون راندن آنها" اشاره و تصريح كرده است:
"آنها دوباره گروه ديگري را به بهانه مبارزه با گروه هاي افراطي و با هدف اشغال سوريه و نابودي اين كشور به كار گرفتند. بايد پرسيد اين تحولات چه سودي براي منطقه و دنيا داشته است. خاورميانه نيز تدريجا به محلي عاري از حداقل هاي امنيتي و جعرافياي رقابت هاي مذهبي، قبيله اي و قومي تبديل شده است".
وزير امور خارجه ايران در ادامه ملت هاي مختلف خاورميانه را "بهم پيوسته و داراي تاريخ مشترك" عنوان كرده و اظهار داشته است:
"نمي خواهيم دوباره شاهد جنگ هاي خونين و طولاني باشيم. لذا تفاوت ديدگاه هاي‌مان را بايد در ميز مذاكره و نه در ميدان هاي جنگ مطرح كنيم.
تشويق گردشگردي بين كشورهاي‌مان، سرمايه گذاري مشترك در امنيت هسته اي و نيز اقدامات آسان تري چون مديريت بحران و آلودگي محيط زيست سرآغاز «نهاد امنيتي مشترك» مذكور است.
ايران همانند گذشته دست دوستي خود را با صداقت به همسايگان خود دراز مي كند. اين نه يك اقدام نمادين، بلكه يك انتخاب استراتژيك براي ايران است. اگر ما راه صلح را انتخاب نكنيم، نسل هاي آينده فرصت گفتگو را نخواهند يافت".
