عصر ايران؛ مقاله وارده- حمله امروز كيهان به اولين انتصابات شهردار جديد تهران ابتدا از اين نظر جالب است كه همين سه روز قبل بود كه دادستان كل كشور و سخنگوي قوه قضاييه خبر بازداشت قائم مقام شهردار سابق را تأييد كرد ولي گويا اين خبر جذابيت رسانه اي نداشته و به جاي آن به اولين انتصابات شهردار نجفي پرداخته است.

با اين حال اين هجوم مي تواند براي رأي دهندگان تهراني كه 29 ارديبهشت امسال علاوه بر حسن روحاني براي رياست جمهوري به فهرست اميد هم براي شوراها رأي دادند حامل اين پيام باشد كه اتفاق مورد نظر آنان در حال رخ دادن است.

روزنامه اصول گرا درباره شهردار جديد تهران با سابقه سال ها وزارت در دهه هاي 60 و 70 و منتخب شورايي كه نفر اول و رييس آن با يك ميليون و هفتصد هزار رأي انتخاب شده اين توصيف را به كار برده است: «مديري كه خود بر خلاف موازين و ضوابط روي صندلي شهرداري تهران نشسته است.»

طرف سال ها وزير و معاون رييس جمهوري بوده و شوراي شهر او را انتخاب كرده و بيشترين رأي را هم از اعضا گرفته و حكم او را هم وزير كشور صادر كرده اما مي گويند خلاف ضوابط بوده است.

مهم ترين اتهام شهردار نجفي هم از نظر اينان اين است: «او سال 88 به خانه كشته شدگان حوادث مي رفت.» اين كه مدير ارشد نظام براي دل جويي و حفظ ارتباط با نظام و در نغلتيدن به رسانه هاي بيگانه به خانه كشته شدگان مي رفته جُرمي نابخشودني است انگار و اين جرم را هم نه وزارت اطلاعات نه دستگاه قضايي و نه هيچ مرجع ديگر اعلام نكرده و نظر اين بزرگواران است.

از قبل هم پيش بيني مي شد كه به محض روي كار آمدن شهردار جديد به سكوت و ستايش 14 ساله درباره شهرداري پايان مي دهند و از امروز شروع شده و قطعا ادامه مي يابد اما رأي دهندگان را نيز متوجه اهميت تغييري مي كند كه ايجاد كرده اند.
 
شوراي شهر با رأي مردم تشكيل شده و شهردار هم منتخب همين شوراست و طبيعي است كه بايد نيروها و تيم خود را منصوب كند. 

انتقاد به عملكرد حق هر صاحب نظر و رسانه است و قاليباف و نجفي هم ندارد اما به صرف انتصاب تاختن كاري است كارستان كه تنها از كيهان بر مي آيد. روزنامه اي كه هر چند اصرار دارد خود را سخنگوي نظام معرفي كند اما وقتي بيش از حد به ظريف و برجام مي تازد وادار مي شود عذرخواهي كند. علاقه دارد خود را صداي مردم نشان دهد اما همين مردم ديگر به آن آگهي نمي دهند  و نيم صفحه اول را كه پيشتر به آگهي ها اختصاص داشت با معرفي نشريات خود پر مي كند. 

كساني كه از تركيب كابينه روحاني و پاره اي انعطاف هاي اخير او ناخرسندند و چه بسا بعضا از آن همه تكاپو در 29 ارديبهشت 96 احساس پشيماني مي كنند (در حالي كه به خاطر ترجيح يك گفتمان بر گفتمان ديگر هرگز نمي توان پشيمان بود) با مشاهده گزارش امروز احتمالا با خود خواهند گفت: جاي نوميدي نيست و اگر جاي وزير زن يا برخي ديگر در كابينه خالي است شهردار تهران اما مسير تازه اي را گشوده است.

14 سال شهرداري تهران را در دست داشتند و سه بار هم شهردار را به كارزار انتخابات رياست جمهوري فرستادند  و دست خالي بازگشتند اما دو روز صبر نمي كنند ببينند دست پخت شورا و شهردار جديد چگونه است و بعد قضاوت كنند و از همين حالا شروع كرده اند.

البته اين احتمال را هم از نظر نبايد دور داشت كه شايد براي رد گم كردن باشد تا به جاي آن كه نگاه ها به قائم مقام شهردار سابق باشد كه به گفته آقاي اژه اي به اتهامات مالي دستگير شده – و البته تا نظر نهايي دادگاه نمي توان قضاوت كرد- نگاه ها را به انتصابات معطوف كند.