عصر ايران؛ جعفر محمدي* - "علي بركت الله" ؛ اين خلاصه آن چيزي است كه روز 29 ارديبهشت بر ايران گذشت  و بركت خدا بر اين كشور نازل شد  تا مردم حماسه را تكرار كنند و روحاني را براي دومين بار به عنوان رئيس جمهور خويش، برگزينند.


در اين باره نكات زير قابل توجه است:

1 - روحاني در حالي با رأ يي بيش از دوره قبلش رئيس جمهور شد كه در تاريخ جمهوري اسلامي، هيچ كانديدايي به اندازه او مورد هجمه و تخريب قرار نگرفته بود. دلواپسان دستكم از يك سال پيش تمام تلاش شان را براي تحقق پروژه "روحاني اولين رئيس جمهور يك دوره اي" به كار بردند و در اين مسير از هيچ كاري، حتي غير اخلاقي و غير قانوني فروگذار نكردند. او نه از ميان خرابه هاي به جاي مانده از دولت قبل كه از بين توفان بي امان تخريب هاي رقيبان به سلامت عبور كرد و نشان داد كه دروغ هايي مانند 4 درصدي ها، ساخته و پرداخته اذهاني بود كه براي رسيدن به قدرت، حاضر به هر كاري بودند.

2 - مردم ايران نشان دادند كه قدرشناس هستند. آنها هر چند مشكلات متعدد موجود را با تمام وجود لمس مي كنند ولي اين را هم مي دانند كه روحاني و همكارانش در طول نزديك به چهار سال گذشته تمام تلاش شان را كردند و كشور را از بحراني كه گرفتارش بود، نجات دادند: قطعنامه هاي ششگانه شوراي امنيت عليه  ايران را لغو كردند، تورم لجام گسيخته را از 50 درصد به زير 10 درصد  رساندند، براي اولين بار صادرات ايران را از واردات پيش انداختند، ميلياردها دلار سرمايه گذاري خارجي جذب كردند، سالانه 700 هزار شغل ايجاد كردند، روابط خارجي را بهبود بخشيدند، نظام درمان را متحول كردند و ... .
مردم ايران ، همه اين ها را ديدند و ثابت كردند كه قدر شناس هستند و اگر به وجود مشكلات انتقاد دارند، خدمت ها و كاركردها را نيز مي بينند و قدر مي دانند. داشتن ملتي چنين قدرشناس نعمتي بزرگ است. 

3 - مردم ايران با رأي خود نشان دادند كه از بلوغ سياسي بالايي برخوردارند. ستاد رقيب روحاني به مردم وعده پول داده بود كه در همه دنيا بسيار فريبنده و جذاب است ولي در اين ترفند در ايران نگرفت. اين نشانه خوبي است. حتي در بسياري از روستاها و شهرهاي كوچك و مناطق محروم، اين روحاني بود كه بيشترين رأي را آورد و نه رقيبي كه قرار بود بين آنها پول توزيع كند. 

4 - روحاني با رأي بسيار بالايي كه آورد، نه تنها يك رئيس جمهور محبوب است بلكه رئيس جمهوري است كه سطح انتطارات از او بسيار بالا رفته است، مطالباتي كه همه از جنس اقتصاد نيستند و سياست و اجتماع را نيز در برمي گيرند.

5 - نظام خوشحال است چرا كه يك مشاركت خارق العاده را در كارنامه اش ثبت كرده است. روحاني، اصلاح طلبان و اعتدالگرايان خوشحال اند كه با رأيي بالاتر از قبل دولت را در دست مي گيرند و مخالفان دولت نيز طبيعتاً به سبد رأي خود مي بالند؛ هر چند كه در يك تحليل ژرف تر، همه رأي دهندگان به رئيسي، رأي گفتماني نداده اند و بخشي درگير وعده افزايش يارانه بوده اند.

6 - دولت روحاني در 4 سال گذشته اثبات كرده است كه حقوق اقليت را به رسميت مي شناسد و از همين رهگذر است كه اقليت سياسي در همه عمر دولت، توانسته است بيشترين حملات رسانه اي را متوجه دولت كند و مصون از هر گونه تعرض باشد. 
از روحاني در دوره جديد رياست جمهوري اش انتظار مي رود در عين پايبندي به حقوق اقليت، با قدرت و شجاعت بيشتري از حقوق اكثريت دفاع و مطالبات آنها را در ساختار قدرت نمايندگي كند. نمي شود كه اكثريت حقوق اقليت را پاس بدارد ولي اقليت، به حد خود قانع نباشد و بخواهد خود را تحميل كند.

7 - فارغ از نتيجه، آنچه ايران امروز بدان نياز دارد، همدلي و همكاري براي پيشرفت است. دنيا در حال پيشرفت است، همسايه ها در پيست رقابت قرار گرفته اند و پيش مي روند و نبايد ايران از قافله عقب بماند. همكاري با روحاني، اينك وظيفه اي ملي است.

اين پيروزي بر همه مبارك باد.


*سردبير عصر ايران